புதன், நவம்பர் 18, 2015

ஆஹாங்...

ஒரு படத்தில் வடிவேலு பிக்பாக்கெட் அடிப்பதற்காக, பிரசாந்த் பாக்கெட்டில் கை வைப்பார். ஆனால், பர்ஸுக்கு பதிலாக ஒரு தேள் கையோடு வந்து கொட்டும். ‘கீழவிடு தல’ என கத்தும் அஸிஸ்டன்டிடம், ‘’நான் எங்கடா புடிச்சிருக்கேன்?, அதுதாண்டா என்ன புடிச்சிக்கிட்டு இருக்கு’’ என்று வடிவேல் சொல்லுவார். அதுபோல, நான் பேஸ்புக்க வச்சிருக்கேனா? இல்ல, பேஸ்புக் என்ன வச்சிருக்கா?ன்னு எனக்கே தெரியல. வார இதழில் வரும் நல்ல போஸ்டைப் பார்த்து, புலங்காகிதமடைந்து, பேஸ்புக்கில் அவனுடன் ஃபிரண்ட்ஸானால், போக்கிரி படம் பார்த்துவிட்டு ‘விஜய்னா’வுக்கு ஃபேன் ஆனது போலாகிவிட்டது. வேட்டைக்காரன், சுறா என அடுத்தடுத்த அத்தனை போஸ்ட்டுகளும் அம்புட்டு மொக்கை.

சில பேர், ஷேர் பண்ணுகிற சரித்திரம், வரலாறு எல்லாம் வண்ட வண்டயாக இருக்கிறது. இருநூறு, முன்னூறு ரூபாய்க்கு புத்தகம் வாங்கிபடித்த சரித்திர புருஷர்களின் வாழ்க்கையை, தரித்திரம் புடிச்சவனுங்க வேறுமாதிரி எழுதி ‘’ஆஹாங்’’ ரியாக்சனுக்கு உள்ளாக்குகிறார்கள். சிலர் எழுதும் வரலாற்று நிகழ்வுகள், ‘வரலாறு’ அஜித்தின் டான்ஸர் கெட்டப் போல, அதுவா? இதுவா? என குழப்பத்தை உண்டாக்கும். பேஸ்புக்கில் இருந்து வெளியேறிவிட பலமுறை முயற்சி செய்தும், ம்க்கும் எங்க?. -- அம்மா ஆட்சியில் கைது செய்து ஜாமினில் வெளியில் வருபவனை, கோர்ட்டில் வைத்தே அடுத்த கேஸில் அரஸ்ட் செய்வதுபோல, ஒரு முடிவேயில்லாமல் போய்க்கொண்டிருக்கிறது.

‘’தாயின் காலடியில் சொர்க்கம் இருக்கிறது என்று நபி ஸல்லல்லாஹூ அலைவ ஸல்லம் கூறுகிறார் (அதாரம், @#$%)’’ என்ற போஸ்டைப் பார்த்துவிட்டு ‘ஒண்டர் புல்’ ‘ஃபெண்டாஸ்டிக்’ ‘ஆசம்’ என புகழ்ந்துகொண்டே ஷேர் செய்தவனைப் பார்த்தால், பொண்டாட்டி பேச்சைக் கேட்டு தனிக்குடுத்தனம் போனவன். ‘’யோக்கியன் மட்டும்தான் போஸ்ட் போடனும்னா, நீ மட்டும்தான் போடனும்’’ என்று நீங்கள் புலம்புவது புரிகிறது. ஆனால் நான், என் அளவிற்கு இல்லை என்றாலும் ஒரு 80% அளவிற்காவது என்னைப்போல எதிர்பார்ப்பது தவறா?.

‘தவறவிட்ட பாஸ்போர்ட் உரியவரிடம் கிடைக்க, அதிகமாக ஷேர் செய்யுங்கள்’ என்று அந்த பாஸ்போர்டை போட்டோ எடுத்து ஒரு கும்பகோணத்துக்காரர், பேஸ்புக்கில் போஸ்ட் செய்கிறார். யாருடைய பாஸ்போர்ட் என்று அட்ரஸ் பார்த்தால், அதுவும் ஒரு கும்பகோணத்துக்காரனுடயது. எடுத்தவன் விளம்பரத்துக்காக அதை ஸ்கேன் செய்து, பேஸ்புக்கில் அப்லோடு செய்வதற்கு இருபது நிமிஷமாகியிருக்கும், அதற்கு அவன் நடந்து போய் கொடுத்திருந்தால் பத்து நிமிஷம்தான் ஆகும். இந்த அநியாயத்தை தட்டி கேட்க ஆள் இல்லையா? என்றால். இதுதான் ‘’டிஜிடெல் இண்டியா’’ என்று கமெண்ட் போடுகிறார்கள். கருப்பா ஒரு பெண் படத்தைப் போட்டு ‘கருப்பா இருக்கும் எனக்கு லைக் கிடையாதா?’ என்று ஆயிரம் லைக் வாங்குகிறான். ஏண்டா? லைக்குக்கு டங்க தொங்கப்போட்டு டாக்கு மாதிரி திரியனும் என்று சொன்னால், லொல் லொல் என்று என்மீது விழுகிறார்கள்.

அக்கவுண்டை டி-ஆக்டிவ் பண்ணலாம் என்றால், சொல்லிவச்ச மாதிரியே, அந்த மாதத்தில்தான் என் பிறந்த நாளுக்கு வாழ்த்துச்சொன்ன, அந்த பத்துப்பேருடைய பிறந்த நாளும் வரும். சரி, அடுத்த மாதம் செய்யலாம் என்றால், ‘ஈத் முபாரக்’. அதுக்கு அடுத்த மாதம் ‘ஹேப்பி தீபாவளி’, ‘தல தீபாவளி’...... இப்படின்னா? எப்படி? நான் டி ஆக்டிவேட் பண்ணி, நான்  சந்தோசமா இருந்து, மத்தவங்களையும் சந்தோசமா வச்சிக்கிறது. பேஸ்புக்கில் ‘’புரட்சிப் போராட்டம்’’ நடத்தினால், நம்மை பொங்கள் வைத்துவிடுவார்கள்.

போனமுறை ஊருக்கு சென்றபோது, ‘பேஸ்புக்குன்னா என்னப்பா? அதுல ஒரு அக்கவுண்ட் ஓப்பன் பண்ணிக்கொடேன்?’ என்று எங்கப்பா கேட்டபோது, கண் இரண்டும் சைடில் சொருகி மயக்கமாகிவிட்டேன்’.  நாக்கு வரண்டு ‘’பேஸ்....பேஸ்பு....பேஸ்புக்கா?, அதபத்தி யாரு சொன்னா?, உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்?’’ என்று அப்பாவிடம் கேட்டேன். ‘’இல்லப்பா. பள்ளிவாசல்ல எல்லோரும் அதபத்தி பேசிக்கிட்டு இருப்பாங்க, அதுதான் கேட்டேன்’’ என்று பதில் வந்தது. அதுதானே!! ஊரு உருப்படாம போகனும்னா அத பள்ளிவாசல்ல வச்சித்தானே பேசணும். அங்க சுத்தி, இங்க சுத்தி கடைசில, அந்த  பிஞ்சு மனசுலயும் நஞ்ச விதச்சிட்டானுங்க பாவிங்க.  

பேஸ்புக்குல ஃபிரெண்டா இருக்குறவனுங்கதான் கடுப்பேத்துறானுங்க என்றால், பேஸ்புக்கும் அதனால் எவ்வளவு முடியுமோ ‘’சஜஸ்டட் வீடியோ’’ என்ற பெயரில் அவ்வளவு வெறுப்பேத்துகிறது. தலையில் முடிவளர வைக்கும் கருவி, மாற்று முடி ஆப்ரேஷன், முக சுருக்கத்தை நீக்கும் கிரீம்...... என வீடியோக்கள் திரும்ப திரும்ப வந்து வெறுப்பேற்றுகிறது. பேஸ்புக்கில் போட்டோக்களை அப்லோடு செய்தாலும் தலையில் தொப்பி போட்ட போட்டோவை மட்டும்தான் அப்லோடு செய்வேன். இவ்வளவு கவனமாக இருந்தும், பிறகு எப்படி கம்யூட்டர் ஜீக்கு நம்முடைய மொட்டைமாடி மார்பிள் தரையைப் பற்றி தெரியும்? என யோசித்து யோசித்து சுத்தி இருந்த கொஞ்ச முடியும் கொட்டிவிட்டது.

பிறந்த நாள் அன்று, கண்ணாடியில் முகத்தை கொஞ்சம் குளோசப்பில் பார்த்தபோதுதான், முகத்தில் ஏற்பட்ட சுருக்கத்தை கவனித்தேன். மறுநாள், பேஸ்புக்கை திறந்தால், வீடியோவில், ஒரு வயதானவரின் முக சுருக்கத்தில் ஒரு கிரீமை தடவி, ஃபூ, ஃபூ என ஊதியவுடன், முக சுருக்கம் ‘’ஹோகயா’’, ‘’இட்ஸ் கான்’’, போயே போச்சு’’. கண்ணாடியில் என் முக சுருக்கத்தை பார்த்தபோது சுருங்காத என் இதயம், பேஸ்புக் வீடியோவைப் பார்த்தவுடன் சுக்குநூறாகிப் போனது. விசயத்தை ஒரு நண்பனிடம் கூறி விளக்கம் கேட்டேன். அவன் ‘’டெலிபதி மாதிரி நம்மோட என்ன ஓட்டத்தை பே.புக் பிரதிபலிக்கும்’’ என்றான். அப்படியா? என ஆச்சிரியத்தில் அவன் கம்யூட்டரில் அவன் பேஸ்புக்கை பார்த்தேன். எனக்காவது சுருங்கிப்போன முகத்துக்கு கிரீம், அவனுக்கு..........(சொன்னால் கேவலம், அத விடுங்க). ‘’டெலிபதி மூலமாக நம்மை பற்றி பேஸ்புக் தெரிந்துகொண்டு, நமக்கு தேவையான வீடியோவை தருகிறது’’ என்று எனக்குத் தோன்றவில்லை. அப்படியென்றால், என் மனைவி ஊரில் இருப்பதும் பேஸ்புக்கிற்கு தெரிந்திருக்க வேண்டுமல்லவா?.

எங்கப்பா கேட்டது போலவே என் மனைவியும், பேஸ்புக்கைப் பற்றி கேட்டு ஒரு அக்கவுண்ட் ஓப்பன் செய்துதர வேண்டினாள். நான் எவ்வளவு சொல்லியும் கேட்பதாயில்லை. ‘’சரி, ‘பேஸ்புக்’ என ஸ்பெல்லிங் மிஸ்டேக் இல்லாமல் எழுதிகாட்டு, நான் உனக்கு பேஸ்புக்கில் அக்கவுண்ட் ஓப்பன் பண்ணித்தருகிறேன்’’ என்று சொன்னேன். இரண்டு நாள் கழித்து ‘’வெட்டிப்பயலுங்க, முட்டாளுங்க, கேணப்பயலுங்க, ‘இன்னும் சில டாஷ் டாஷ்’ ங்கதான் பேஸ்புக் வச்சிருப்பாங்கலாமே, அப்படியா மச்சான்?’’ என்று கேட்டாள். இவ்வளவு கரெக்டா சொல்கிறாள் என்றால், ஏதோ டி ஆக்டிவ் செய்த பண்ணாடைதான் சொல்லியிருக்கவேண்டும் என மனதில் நினைத்துக்கொண்டு, ‘’ஆமா, தங்கம் ஒருத்தனை தவிற’’ என்று பதில் கூறினேன். அவள், அந்த ஒருத்தன் யார் என்று கேட்கவில்லை. இறைவன் அடுத்த பொய்யை விரும்பவில்லை போலும். காட் இஸ் கிரேட்.

அவளுடய மொபைல் பழுதடைந்ததால், என்னுடய மொபைலை கொடுத்துவிட்டு துபாய் வந்தேன். அதிலிருந்து பேஸ்புக் ஆப்பை டெலிட் செய்ய மறந்துவிட்டேன். தொழில் கற்றுக்கொள்ள அதை நோண்டிய போது ‘’A’’ என டைப் செய்து போஸ்ட் செய்துவிட்டாள். ஆபிஸில் வந்து கம்யூட்டரில் பேஸ்புக்கை ஓப்பன் செய்துபார்த்தால் ‘’A’’. வேக, வேகமாக அந்த போஸ்டை டெலிட் செய்துவிட்டு,  மனைவிக்கு போன் செய்து ‘அறிவிருக்கா?’ ‘புத்தியிருக்கா?’ என திட்டு திட்டு என திட்டினேன். அனைத்தையும் பொறுமையாக கேட்டுவிட்டு, சொன்னாள் ‘’அந்த போஸ்டுக்கு லைக் கொடுத்த அந்த எட்டுப் பேரு யாரு?


-----------------------------------------------------------------------யாஸிர் அசனப்பா.

திங்கள், நவம்பர் 09, 2015

ஷேம், ஷேம்....பப்பி ஷேம்.

 
பத்து நாட்கள் வாழ்க்கை ஜாலியோ ஜிம்கானாவாக போய்கொண்டிருந்தது. இப்படி பக்தன் பரவச நிலையில் இருப்பதை, ஏனோ பரலோகத்தில் இருக்கும் பரமபிதா விரும்புவதில்லை. விளைவு, சண்டையிட்ட மனைவி மறுபடியும் பேச ஆரம்பித்துவிட்டாள். கஷ்டங்களை கொடுத்து ‘கடவுள் உளேன்’ என்பதை அடிக்கடி நிரூபித்துக்கொண்டிருக்கிறார். இதோடு, ரூமிற்கு இன்னொரு ஆள் தேடும் பெரும் கஷ்டம் வேறு.

என்னோடு ரூமில் இருந்த பீகாரிக்கும், உ.பிக்காரனுக்கும் சண்டை. அது ஒரு சிறிய சண்டையாகத்தான் இருந்தது. என்னுடய ஓட்டை ஹிந்தியைக்கொண்டு ‘சமாதானம் செய்துவைக்கிறேன்’ என்று நான் களத்தில் இறங்கிய பின்புதான் அது பெரிய சண்டையாகி, கைகலப்பில் முடிந்தது. கைகலப்பாகும் என்று தெரிந்தவுடனேயே களண்டுவிட்டேன். அதுதானே உலக வழக்கம். அதைவிடுத்து மீண்டும் ‘சமாதானம் செய்கிறேன்’ என்று முருக்கிக்கொண்டு நின்றிருந்தால், இந்நேரம் சமாதியாகி இருப்பேன்.  முடிவில் உ.பிக்காரன் ரூமை காலிசெய்து போய்விட்டான். இது நடந்து ஒரு மாதம் இருக்கும்.

உ.பிக்காரன் காலிசெய்த கட்டிலுக்கு, விசிட் விசாவில் வேலைதேடி வந்த ஒரு மலையாளி கிடைத்தான். நைட் ரெண்டு மணியாகிவிட்டால், ‘’அம்மு மோலேய்....அவிடிருந்து இவிட கொண்டுவரணும், இங்கிருந்து அவட கொண்டோனும்....அம்மு மோலே, மனசிலாயோ’’ என தூக்கத்தில் பினாத்திக்கொண்டிருப்பான். புதிதாக கல்யாணமாகி இருந்ததால் மனைவியிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கிறான் என்று நினைத்தோம். மேலும், ரெண்டு மணிக்கு எழுந்து ‘’என்ன நடக்கிறது?’’ என்பதை வேவு பார்ப்பது முடியாத காரியம். அதோடு, இவன் அமுக்கு அமுக்கி பேசுவதால் எங்களின் தூக்கத்திற்கு பெரிய அளவில் தொல்லையில்லை எனவே நாங்களும் பெரிதாக கண்டுகொள்ளவில்லை.

ஒருநாள் கனவில், அந்த நம்பர் நடிகை வந்த நேரம், ‘’அம்மு மோலே, மனசிலாயோ...’’ சப்தம் கேட்டு நம்பர் காணாமல் போய்விட்டாள். பெருங்கோபம் கொண்டு, போர்வையை தூக்கிவீசி, சேட்டனை தும்சம் செய்ய தூக்கத்திலிருந்து பொங்கி எழுந்தால், மலையாளி புத்தகத்தை வைத்துக்கொண்டு யாருக்கோ பாடம் நடத்திக்கொண்டிருந்தான். மூஞ்சில் டார்ச் லைட் வெளிச்சத்துடன், லேப்டாப் முன்பாக குத்தவைத்து உட்கார்ந்திருந்த நிலையைப் பார்த்தபின்பு, என்னிடம் கோபம் போய், பயம் கவ்விக்கொண்டது. மறுநாள் விசாரித்ததில், அமெரிக்காவில் இருக்கும் ஒரு மலையாளி பேமிலியின் 10ஆம் வகுப்பு படிக்கும் பெண்ணிற்கு கணக்கு பாடம் எடுப்பதை பார்டைம் ஜாப்பாக செய்துகொண்டிருக்கின்றானாம்.

உலகத்தில் இதுபோன்ற வேலைகள் இருப்பது பற்றி அப்போதுதான் எனக்கு தெரியும். நம்மிடம் கணக்கு பயிலவந்தால், நாம் கணக்கு பண்ணிவிடுவோம் என்பது தெரிந்துதான் யாரும் பக்கத்தில் கூட அண்டுவதில்லை. இவனை விரட்டிவிட்டால், அடுத்து ஆள்பிடிப்பதற்கு நாம்தான் கஷ்டப்படவேண்டும் என்பதை அறிந்து அவனின், இரவு இரண்டு மணி இம்சையை பொருத்துக்கொண்டோம். பேஜ்சிலர்ஸ் ரூமில் எல்லாமே டைமிங்க் என்பதை சொல்லித் தெரியவேண்டியதில்லை. காலையில் பாத்ரூம் போவதற்கு என்னுடய நேரம் 6.30 டு 7.00 வரை. எனக்கு பின்பு, பீகாரி செல்வான். மலையாளிக்கு வேலை இல்லை என்பதால், 7.30ல் இருந்து அவனுக்குத்தான்.

நாளை தனக்கு இண்டர்வியு இருப்பதால், பீகாரியின் பாத்ரூம் டைமில் அவன் செல்வதற்கு அனுமதிகேட்டான். அவனும் ஒ.கே சொல்லிவிட்டு, என்னிடம் அரைமணி நேரத்திற்கு முன்பாக 6.00 மணிக்கு பாத்ரூம் போகச்சொன்னான். நானும் சம்மதித்தேன். பேசியதுபோல நான் 6.00 மணிக்கு எழுந்து குளித்துவிட்டு, பீகாரி பாத்ரூமில் இருந்து வருவதற்கு முன்பாகவே ரூமைவிட்டு கிளம்பிவிட்டேன். மாலை, ரூமிற்கு வந்தவுடன், மலையாளி தனக்கு வேலை கிடைத்துவிட்டதாகவும், தான் இன்னும் இரண்டு நாட்களில் சார்ஜா செல்வதால் ரூமை காலி செய்வதாகவும் சொன்னான்.

அதற்கு நான், ‘’ரூமை காலிசெய்யவேண்டும் என்றால் ஒரு மாதத்திற்கு முன்பாகவே சொல்லவேண்டும், இப்படி திடீரென காலிசெய்தால், ஏழு நாளில் எப்படி நாங்கள் அடுத்த ஆளை தேடுவது, எனக்கு பிரச்சனையில்லை என்றாலும், பீகாரி சம்மதிக்கமாட்டான்’’ என்று கூறினேன். ‘’பீகாரியிடம் ஏற்கனெவே போனில் பேசிவிட்டேன், அவன் ஒ.கே என்று சொல்லிவிட்டான்’’ என்று மலையாளி கூற எனக்கு ஒரே ஆச்சர்யம். ‘பீகாரி ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட் ஆபிசராச்சே எப்படி சம்மதித்தான்?’ என்று குழப்பம்வேறு. எப்போதும் ரூமிற்கு சீக்கிரம் வரும் பீகாரி, அந்த மலையாளி ரூமை காலிசெய்வதுவரை, நைட் லேட்டாகவே வந்தான்.

வெள்ளிக்கிழமை, மலையாளி ரூமை காலி செய்யும்போது, பீகாரி ரூமில் இல்லை. ‘’பிரத்தியேகம் ஆ சேட்டனிடம் நன்னி பரையனும், மறக்கரது, பிரத்தியேகம் பரயனும்’’ என்று அவனுடய நன்றியை கண்டிப்பா பீகாரியிடம் சொல்லவேண்டும், கண்டிப்பாக என்று திரும்ப திரும்ப சொன்னான். எனக்கு மண்டை வெடித்திடும்போல் இருந்தது. பீகாரி ரூமில் வந்ததும், மலையாளி பரஞ்ச பிரத்தியேக நன்னியைச் சொல்லிவிட்டு, அதற்கான காரணத்தைக் கேட்டேன். அவனும் சொன்னான் . --இதுதான் ரொம்ப பயங்கரமான இடம், மனச தேத்திக்கங்க--

சம்பவநாள் அன்று காலை 7.0 மணிக்கு குளித்து ரூமில் டிரஸ் மாற்றிக்கொண்டிருந்தான் பீகாரி. அவனது இடதுபுறம் மலையாளி கட்டில். பீகாரி பாத்ரூமிலிருந்து வரும்வரை, அவன் தூங்கிக்கொண்டு இருந்தானாம். ‘’இண்டர்வியு என்று சொன்னான், இன்னும் தூங்கிக்கொண்டிருக்கிறானே???, சரி, டிரஸ் மாற்றிவிட்டு எழுப்பலாம்’’ என்று பீகாரி எண்ணிக்கொண்டே, லுங்கியை லூஸ் செய்து, பல்லில் கடித்துக்கொண்டு ஜட்டியைப் போட முயன்றிருக்கிறான். அப்போது, மலையாளி மொபைலில் அலாரம் கொடூறமான ரிங்டோன் சவுண்ட்டில் அலற, பீகாரி உடலெல்லாம் நடுங்கி, பயத்தில் பல்லில் இருந்த லுங்கி கீழே விட்டுவிட்டான்.  லுங்கி கீழே போகவும், மலையாளி கண் முழிக்கவும் ♫♪ தந்தன, தந்தன, தந்தன,  ஆ ஆ ஆ ஆ ஆ.... ♪♫.

நாங்கூட மலையாளி இண்டர்வியு போய்த்தான் ஆபர்லெட்டர் வாங்கினதா நினைத்தேன். இப்பதான தெரியுது, ஆபர்லெட்டரை பார்த்த பின்னாடிதான் இண்டெர்வியூக்கே பயபுள்ள போய்யிருக்குன்னு. இதுக்குத்தானாடா, பீகாரிக்கு அந்த பிரத்தியேக நன்றி???. அந்த சம்பவத்திற்கு பின்பு, சங்கூச்சத்தினால் பீகாரி அவன் முன்னால் செல்வதில்லையாம். அவன் ரூமை காலி செய்தவுடன்தான் பீகாரிக்கு ஒரு ஆசுவாசம். ஆனாலும் இன்னொரு ஆளுக்கு எங்கே போவது?. இண்டெர்நெட்டில் விளம்பரம் கொடுத்தும், தெரிந்தவர்களிடம் கேட்டும் ஒருவரும் அமைவதாக இல்லை. ரூம் காண வருகின்றவர்கள் அனைவரும் நொட்ட காரணம் சொல்லி தவிர்த்தார்கள்.

‘கிச்சன் இருந்தால் வரலாம்’ என்று சிலபேர் சொன்னார்கள், ஆனால் கிச்சனிலும் கட்டில்போட்டு ஓனரும், அவர்மேல் அவர் நண்பரும் படுத்திருப்பார்கள். அய் மீன், ஓனர் கீழ் கட்டிலிலும், அவர் நண்பர் மேல் கட்டிலிலும் படுத்திருப்பார்கள். சில பேர் ‘வாஷிங் மெசின் இருந்தால் வரலாம்’ என்றார்கள். சிலர் பக்கத்தில் புது பில்டிங்க் கட்டும் சப்தம் கேட்டு வரமறுத்தார்கள். ஒரு நாள் ஆபிசில் இருக்கும் போது பீகாரி எனக்கு போன் செய்து, ரூமிற்கு ஒரு பாக்கிஸ்தானி கிடைத்துவிட்டான், ஒரு மாசத்துக்கு அவனை வைத்து சமாளிக்கலாம் பின்பு வேறு யாராவது இந்தியன் கிடைத்தால் மாற்றிக்கொள்ளலாம் என்று கூறினான். நானும் சரி என்று கூறினேன்.

‘’பாக்கிஸ்தானியா? ஒரு ஓவருக்கு ஏழு பால்னு சொல்லி சண்டைக்கு வருவானுங்களே? எப்படி ஒரு மாசம் சமாளிப்பது?’’ என்ற யோசனையில் ரூம் கதவைத் திறந்தால், ஆறு அடி கட்டிலில் பாக்கிஸ்தானியின் கால் நாலு அடிக்கு வெளியே கிடந்தது. படுத்துக்கிடக்கும் போதே ஷங்கரின் படம் போல பிரம்பாண்டமாக இருந்தான். எழுந்து ‘’அஸ்ஸலாமு அலைக்கும் யாசிர் பாய், கியா ஆலே...’’ என்று கைகொடுக்க வரும்போது, பாகுபலி படத்தின் சிலையை நிப்பாட்டிவைத்ததுபோல் இருந்தான். இவன் கேட்டால் ‘’ஓவருக்கு பத்து பால் என்று சொல்லிவிடவேண்டியதுதான்’’ என அப்போதே முடிவுசெய்துவிட்டேன்.

‘’ஹரே அல்லாஹ், நம்மல் என்ன பாவம் பண்ணான்? நம்மல், ரூமிற்கு உயர்ந்த உள்ளம் கொண்ட ஒருவனை கேட்டான்? ஆனால் நிம்மல் உயர்ந்த உருவத்தை கொடுத்திருக்கான்‘’ என அல்லாஹ்விடம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். சைடில் பாக்கிஸ்தானி அவனைப் பற்றி ஏதேதோ சொல்லிக்கொண்டு இருந்தான். அதைக்கேட்டு நானும் ‘’ஒரு ஓவருக்கு பத்து பால்தான் ஜி’’ என்றே தலையாட்டிக்கொண்டிருந்தேன். ரூமிற்கு வந்த முதல் நாளிலேயே அவனுக்கு ரூமைப் பற்றி தெரிந்துவிட்டது. அவனுக்கு ரூம் பிடிக்கவில்லை. எனக்கு ‘’அப்பாட’’ என்று இருந்தது.  

கிச்சன் இல்லை, சாப்பாட்டிற்கு 400 திர்ஹம்ஸ் செலவாகும். வாஷிங்க் மெசின் இல்லை, லாண்டரிக்கு 100 திர்ஹம்ஸ் செலவாகும், ரூமில் லாக்கர் இல்லை. கட்டில் மட்டும்தான் உள்ளது மெத்தை இல்லை..................என எப்போது பார்த்தாலும் ஒரே புலம்பல். நானும் எத்தனை முறைதான் ’ஒரு ஓவருக்கு பத்து பால்தான் ஜி’’ என்று சொல்வது. கோபத்தில் விரலை மடித்து கையை முருக்கி ஓங்கி ஒன்ற டன் வெயிட்டில் குத்துவிடவேண்டும் என்று தோன்றும். மெடிக்கல் இன்சூரன்ஸ் கார்டு எக்ஸ்பயரி ஆனது நினைவுக்கு வந்தவுடன், டு ஸ்டெப் பேக். ‘’நாற்காலியில் ஏறினால்தான், குத்து அவன் நெஞ்சில் விழும்’’ என்பதிலிருந்து அவன் உயரத்தையும், ‘’நாற்காலி இல்லை என்றால், குத்து எங்கு விழும்’’ என்பதை யோசித்து என்னுடய உயரத்தையும் தெரிந்துகொள்ளவும்.

---------------------------------------------------------------------------------------யாஸிர் அசனப்பா. 

புதன், நவம்பர் 04, 2015

முஹம்மது ரெட்டி.

‘’யு.ஏ.யி’’ல் ரொம்ப கஷ்டமான விஷயம் ஓட்டுனர் உரிமம் எடுப்பது. இதை, டிரைவிங்க் லைசன்ஸ் எடுப்பது என்று தமிழிலும் கூறலாம். ரொம்ப ஈஸியான விசயம் பிலிப்பைன்ஸ் பெண்ணை செட் பண்ணுவது. இதை, செட் பண்ணுவது என்றுதான் தமிழிலும் கூறவேண்டும். மேலும், ‘’உன் அழகுக்கும், அறிவுக்கும் இரண்டுமே ஈஸிதானே ‘’ என்று கூறி எரியுற நெருப்பில் எர்வாமேட்டினை ஊற்றவேண்டாம். துபாய், அபுதாபி ஒரே நாட்டில் இருந்தாலும், துபாயில் ஒரு சிஸ்டம், அபுதாபியில் ஒரு சிஸ்டம். நான் டிரைவிங்க் லைசென்ஸ் எடுப்பதைப் பற்றி சொல்கிறேன். டி.லைசன்ஸ் எடுத்தால் உங்க வாழ்க்கையில் மாற்றம், முன்னேற்றம் அன்புமணி உண்டாகும் என எங்க கேப்டன் அண்ணாத்துரை மருக்கா மருக்கா சொன்னதால், லைசன்ஸ் எடுக்கும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டேன்.

இந்தியா லைசன்ஸை வைத்து, அபுதாபி லைசென்ஸ் எடுப்பது கொஞ்சம் எளிது என்ற முன்னோர்களின் அறிவுரைப்படி, கஷ்டத்தில் கபடியாட விண்ணப்பித்தேன். இந்தியாவில் இருக்கும் போது பைக் லைசன்ஸ் எடுப்பதற்காகத்தான் டிரைவிங்க் ஸ்கூலுக்குச் சென்றேன். அங்கு, பைக் லைசன்ஸிற்கு 2,500 ரூபாய், கார் லைஸன்ஸிற்கு 2,000 ரூபாய் என்று சொன்னார்கள். மேலும், கார் லைசன்ஸ் எடுத்தால் பைக் லைசன்ஸ் ப்ரியாக எடுத்துக்கொடுக்கப்படும் என்ற ஆபரைப் பற்றி சொன்னதால், கார் லைசன்ஸ் எடுத்தேன். எனக்கு, அந்த டிரைவிங்க் ஸ்கூல் ஜீப்பில், டிரைவிங் படிக்கப் போவது, ஏனோ கரகாட்டக்காரன் படத்தில் ராமராஜன் வாத்தியக் கோஷ்டிகளுடன் சொப்பன சுந்தரி காரில் போவது போன்ற உணர்வு ஏற்படும். ஆனால் சிலருக்கோ சொப்பன சுந்தரியிடமே போகிற உணர்வு.

அந்த ‘’L’’ போர்டு வண்டியின் தனிச் சிறப்பு என்னவென்றால், ரோட்டோரமாக எந்த டீக்கடையைப் பார்த்தாலும் வண்டி ஆஃப்பாகிவிடும். ஒரு டீ, ஒரு வடை சாப்பிட்ட பின்புதான் வண்டி மறுபடியும் ஸ்டார்ட் ஆகும். டிரைவிங்க் படிக்க 2,000 ரூபாய், டீ, வடைக்கு 5,000 ரூபாய் என மொத்தம் 9,000 ரூபாய் செலவு. ரோடு டெஸ்ட்டின் போது, ஆர்.டி.ஓ ‘’அடுத்த புளியமரத்து பக்கத்துல நிறுத்து’’ என்று சொன்னார், ஆனால் நான் புளியமரத்திலேயே நிப்பாட்டினேன். இருந்தும் லைசன்ஸ் கிடைத்தது. (இப்போது 2,000 தையும், 5,000 தையும் கூட்டிப்பாருங்கள் 9,000 வரும்). லைசன்ஸை கையில் தரும்போது டிரைவிங்க் ஸ்கூல் ஓனர் என்னிடம் சொன்னதுதான், எனக்கு அபுதாபியில் லைசன்ஸ் அப்ளிகேசனில் சைன் பண்ணும்போது நியாபகம் வந்தது. ‘’உன்னோட நல்ல நேரம் உனக்கு லைசன்ஸ் கெடச்சிருச்சி, இனி ரோட்டுல போறவனுக்கு கெட்ட நேரம் தான்’’.

இங்கு, முதல் ஒரு வாரம் தியேரி கிளாஸ் நடக்கும். அதில், ‘’ரைட்டுல இண்டிகேட்டர் போட்டா, ரைட்டுல திரும்பனும், லெப்டில் இண்டிகேட்டர் போட்டா லெப்டில் திரும்பவேண்டும், ஸ்பீடா போகனும்னா ஆக்ஸிலேட்டரை மிதிக்கனும், வண்டியை நிருத்தவேண்டும் என்றால் பிரேக்கை மிதிக்கனும்...’’ இதை கேட்கும்போதே சொல்லிக்கொடுப்பவனை தூக்கிப்போட்டு மிதிக்கனும்னு தோணும். இதுக்கு ஒரு எக்ஸாம், அதில் பாஸானவுடன் நேராக ரோடு டெஸ்ட்தான். இந்திய லைசன்ஸ் இல்லாதவர்களுக்கு தியேரி கிளாஸ் டெஸ்ட், சிக்னல் டெஸ்ட், பார்க்கிங்க் டெஸ்ட், அந்த டெஸ்ட், இந்த டெஸ்ட் எல்லாம் முடித்து ரோடு டெஸ்ட் வருவதற்கு, ‘’வாலு’’ பட ரீலிஸ் மாதிரி நாலு வருசம் ஆகிடும்.

ரோடு டெஸ்டிற்கு முன்னாடி ‘’L’’ போர்டு வண்டியில் நன்றாக பயிற்சி எடுக்கவேண்டும். அதற்கு ஒரு மணி நேரத்திற்கு 60 திர்ஹம்ஸ். எங்க கம்பெனியில் எல்லோரும் ரெட்டியின் ‘’L’’ போர்டு வண்டியில்தான் டிரைவிங்க் கற்றுக்கொண்டார்கள். ஓட்டினா ரெட்டி வண்டியத்தான் ஓட்டுவோம் என்று சூழுரைப்பதற்குக் காரணம் ரெட்டி இந்தியர் என்பதால் அல்ல, பாக்கிஸ்தானி இல்லை என்பதால். இங்கு அதிகமாக ‘’L’’ போர்டு வண்டிகள் பாக்கிஸ்தானிகளிடம்தான் இருக்கும். அவர்களிடம் சென்றால், அவர்கள் சொல்லிக்கொடுப்பதுபோல ’’ஏக் காவ்மே ஏக் கிசான் ரஹ தாதா’’ என்று ஓட்டிக்காட்டவேண்டும். மாறாக ‘’....................ரகு தாத்தா’’ என்று ஓட்டிவிட்டால், சோலி சுத்தம். ஒரு எல்லைதாண்டிய பயங்கரவாதம் நடந்துவிடும். 60 திர்ஹம்ஸ் கொடுத்து அடியும் வாங்கிவிட்டு ‘’பாருடா சீமான்ட சொல்லி திட்டசொல்லுரேன்’’ என அழுதுகொண்டே வரவேண்டும்.

ஆனால் ரெட்டி அப்படியல்ல, கலகலப்பு பட அமிதாப் மாமா மாதிரி. அடிவாங்குரதுக்குன்னு அளவு எடுத்து செஞ்ச மாதிரி இருப்பாரு. வண்டில ஏறுவதற்கு முன்னாடி, வண்டிய வெளிப்பக்கமா சுத்தி காட்டி ‘’இந்த பம்பர் பப்படமாக்கினது உங்க நண்பர் Mr.வித்யாதர், பின் கதவு பொளந்துக்கிட்டு நிக்குதுல்ல அது Mr.எல்லப்பா செஞ்சது, etc., என நண்பர்கள் வச்சி செஞ்ச கதையை சொன்னார். இப்படி பல பேர், அவங்களால எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு அடிச்சி எங்கிட்ட ஒரு மீன்பாடி வண்டில அனுப்பி வச்சாங்க.

முதல் நாள், “ஊர் லைசன்ஸ் வச்சி அப்ளைபண்ணி இருக்கீங்க, ஊர்ல நல்லா வண்டி ஓட்டுவீங்களா?’’ என்று கேட்டார். புளியமரத்தை காரில் தள்ளின உண்மையைச் சொன்னால், எக்ஸ்ரா 10 திர்ஹம்ஸ் கேட்டுவிடுவாரோ? என்ற டரியலில், ‘’விஷால் ஊருவிட்டு ஊர் போய் ரவுடிகளை அடிக்கிறதுக்கு நான்தானே வண்டில கொண்டுபோய் விடுவேன்’’ என்று சொன்னேன். ஆனால் அந்த பொய் பத்து நிமிடத்திற்குகூட தாக்கு பிடிக்கவில்லை. ரோட்டில், அடுத்த லேனுக்கு மாற, லெப்ட் இண்டிக்கேட்டர் போடச் சொன்னார். இண்டிக்கேட்டர் பட்டன், ஸ்டீரிங்கின் இடதுபக்கம் இருக்கும், நானோ வலது பக்கத்து பட்டனை அழுத்த, முன் பக்க வைப்பர் கனஜரூராக வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தது. ஜீலை மாத 50 டிகிரி வெயிலில் வைப்பர் போட்டுக்கொண்டு வண்டி ஓட்டும் அழகை அபுதாபியே ஆனந்த புன்னகையுடம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தது.

ரெட்டி முறைப்பதில் இருந்தே வைப்பரை ஆப் செய்ய சொல்வதை புரிந்துகொண்டு, வேறுபட்டனை அழுத்தினேன். இம்முறை சரியாக பின்புற வைப்பர் வேலை செய்தது. என்னுடய செயலில் அவருடய பொருமை கொஞ்சம் செயல் இழந்து போயிருக்க கூடும். நிருத்தும்படி சொன்னார். நிருத்தச் சொன்னால், ரோட்டு ஓரமாக பார்க்கிங்க் இண்டிகேட்டர் போட்டு நிருத்தவேண்டும் என்பது எனக்கு அப்போது தெரியாது, மேலும் கற்றுக்கொடுக்கும் ஆசான் சொல்லும்போது என்ன செய்வது? ‘’குருவே சரணம்’’ என்று கூறி, நடு ரோட்டில் பிரேக் போட்டு, ஹாண்ட் பிரேக்கையும் இழுத்துவிட்டேன். பிரேக் போட்டு ஒரு செகண்ட் கூட ஆகவில்லை சுற்றியும் ‘’க்க்கீய்ய்ய், க்கீய்ய்ய்.............’’ சவுண்டுகள். நல்லவேளை பின்னாடி வந்த லாரிக்காரன் சுதாரித்துக்கொண்டு சைடில் திரும்பிவிட்டான், இல்லை என்றால், ‘’குருவே சரணம்’’, குருவுக்கே மரணம் ஆகியிருக்கும்.

புளியமரத்தான் என்பது நான் சொல்லாமலே அவருக்கு புரிந்துவிட்டது, கலா மாஸ்டர் மாதிரி ஹிந்தியில், கிழி, கிழி என்று திட்டி கிழித்துவிட்டார். அவர் திட்டியதை நான் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை, ஏனென்றால் எனக்கு ‘’உதர் போ, இதர் வா....’’ என்ற லெவலில்தான் ஹிந்து மாலும்ஹே. கொல்டிகள் எந்த பாஷையில் திட்டினாலும் அவர்களையும் மறந்து ‘’தெங்கனா கொடுக்கா’’ என்ற தெலுங்கு கெட்டவார்த்தை வந்துவிடும், ஆனால் ரெட்டி திட்டும் போது அந்த வார்த்தை வரவில்லை, அதிலிருந்தே அவர் கெட்டவார்த்தையில் திட்டவில்லை என்பது ரொம்ப ஆருதலாக இருந்தது. ரெட்டிக்குப் பதிலாக பாக்கிஸ்தானியிடம் மாட்டியிருந்தால் என் நிலை?. ஊரில் ‘’இன்னா லில்லாஹி வ இன்ன இலைஹி ராஜீவூன்’’ என பாத்திஹா ஓதி கறி, சோறு திண்டுகொண்டிருந்திருப்பார்கள்.

ஆளே இல்லாத ரோட்டில் கார் ஓட்டச் சொல்லிக்கொடுக்கும் போதே, ஒரு பாட்டில் தண்ணீரை ஒன்றாக குடிப்பார். ‘’U’’ டெர்ன், ரவுண்டா போர்ட் பற்றிய பயிற்சியின் போது, ஐந்து கேக், ரெண்டு பாட்டில் நிரைய தண்ணீர், ஒரு ஜீஸ் என மினி மெஸ்ஸையே காருக்குள் கொண்டுவருவார். இப்படித்தான் ஒரு முறை கத்தி கத்தி தொண்டை வரண்டு, ஆள் இல்லாத நேர் மெயின் ரோட்டில் வந்தவுடன் ‘’நேர பார்த்து வண்டி ஓட்டு’’ என்று சொல்லிவிட்டு, வாய் வைக்காமல் அன்னாந்து தண்ணீர் குடித்துக்கொண்டிருந்தார். அந்த நேரம் சர்வீஸ் ரோட்டில் ஒருவன் கொடூற வேகத்தில் மெயின் ரோட்டை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தான். சர்வீஸ் ரோடில் வருகிறவன்தான் நின்று வரவேண்டும் என்று மூளைக்குத் தெரிந்தும், மோதிவிட்டால்? நிலைமை மோசம் (அதனுடன் மோசனும்) போய்விடும் என்று மனசு சொல்லியது. நாமதான் பாட்ஷா மாதிரி மனச கேட்டு வேலை செய்றவங்களாச்சே, போட்டேன் பாருங்க பிரேக். க்க்கிகிகிகிரீரீரீரீச்ச்ச் என்ற சபத்துடன் வண்டி நின்றது. அப்பாட...!!!! வண்டி தப்பிச்சது என்று திரும்பினால், தண்ணீர் குடித்துக்கொண்டிருந்த குருஜி, குளித்து முடித்திருந்தார். அப்புறம் என்ன? அடுத்த அரைமணி நேரம் ‘’ஹர ஹர மகா தேவிக்கிய்....’’

ரொம்ப தங்கமான மனுசன் நம்ம ரெட்டி. ‘’ரெட்டிகாருன்னு கேள்விபட்டிருக்கேன், ஆனா ரெட்டியோட கார இப்பத்தான் பாக்குரேன்’’ என்று ஒரு ஜோக் சொன்னேன். இத தமிழில் படித்துவிட்டு ‘’இதெல்லாம் ஒரு ஜோக்காடா?’’ என தலையில் அடிக்கும் நீங்கள், ஹிந்தியில் நான் சொன்னதைக் கேட்டு  ரெட்டி சிரிச்ச சிரிப்பை பார்த்திருந்தால், கூட ஒரு பத்து கிளாஸ் போகலாம் என்பீர்கள். ஏதாவது ஒரு நாள் அதிசயமாக கொஞ்சம் வண்டிய அவர் சொல்லிக் கொடுத்தமாதிரி நல்லா ஓட்டுவேன், அன்னைக்கு நல்ல மூடில் பழைய விசயங்களை எல்லாம் பேசுவார். அப்போதுதான் அவரின் முழுப்பெயர் முஹம்மது ரெட்டி என்பதை தெரிந்துகொண்டேன். இஸ்லாத்தில் ஷியா, சுன்னா பஞ்சாயத்தே பெரிய பஞ்சாயத்தாக இருக்கையில், இதுல ரெட்டி வேறயா? என்று குழப்பத்தில் இருப்பதை ரெட்டி, வண்டி வடக்கும் தெற்குமாக நிலையில்லாமல் போவதின் மூலம் உணர்ந்து அந்த கப்பி பிளாஷ்பேக்கை சொன்னார். அவருடைய பழைய முதலாளியிடம் சண்டை போட்டதால், அந்த முதலாளி இவருடய பாஸ்போர்டை கிழித்துவிட்டானாம், பின்னர் தலைமறைவாகி, புது பாஸ்போர்ட் எடுக்க உருவாக்கிய பெயர்தான் முஹம்மது ரெட்டி.

எவ்வளவு மோசமா வண்டி ஓட்டினாலும், ‘’உன்னால முடியும், உன் பிரண்ட் வித்யாதருக்கு நீ எவ்வளவோ மேல்’’, ‘’கணேஷோட கம்பர் பண்ணினா நீ தான் பெஸ்ட்’’ என உத்வேகம் கொடுப்பார். அப்புறமாகத்தான் தெரிஞ்சுது, ‘’உன்னோட கம்பேர் பண்ணுறதுக்குகூட யாஸிர் லாயிக்கில்ல’’ என்று கணேஷ்யிடம் சொன்னது. கிட்டத்தட்ட அவரிடம் 70 கிளாஸ் பயிற்சி எடுத்து, ரோடு டெஸ்ட்க்கு போகும் போது, அவருக்கு ரொம்ப நம்பிக்கை இருந்தது ‘’நான் பெயிலாயகிவிடுவேன்’’ என்று. ஆனா, விதி வலியது நான் பாஸாகிவிட்டேன். புளியமரத்துல நிப்பாட்டி லைசன்ஸ் வாங்க தெரிஞ்சவனுக்கு, கேவலம், லைட் போலில் வண்டிய முட்டுக்கொடுத்து நிப்பாட்டி லைசன்ஸ் வாங்க தெரியாதா?. தென்காசியில் பரமசிவன் என்றால் அபுதாபியில் அகமது. யார்கிட்ட?


----------------------------------------------------------------------------------------------யாஸிர் அசனப்பா.